Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013

Ο Καβαλάρης.

Αυτή είναι μια ιστορία που έχει αφηγηθεί ο πατέρας μου. Αυτή η ιστορία διαδραματίζεται σε πιο νεαρή ηλικία, όταν υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία.
Ο διοικητής είχε πάρει μια ομάδα 20 φαντάρων, μεταξύ των οποίων και ο πατέρας μου, για βραδινή άσκηση. Μετά από κάποιες ώρες πεζοπορίας, κατά την επιστροφή τους στο στρατόπεδο, περνούσαν μέσα από ένα στενό δρομάκι, ανοίγματος περί το 1 μέτρο, δεξιά και αριστερά φράκτες ύψους 1,5-2 μέτρων και πέρα από τους φράκτες χωράφια και πυκνό σκοτάδι.
Καθώς προχωρούσαν άρχισε να ακούγεται μέσα στην απόλυτη σιωπή ήχος από ποδοβολητό αλόγου. Ο πατέρας μου όπως και οι υπόλοιποι άρχισαν να ψάχνουν δεξιά και αριστερά ξαφνιασμένοι να δουν τι συμβαίνει. Ο ήχος ολοένα και δυνάμωνε, ενώ τίποτα δεν φαινόταν από καμιά κατεύθυνση. Τρομαγμένη η ομάδα έσκυψε και στάθηκε όσο το δυνατόν κοντύτερα στους φράκτες καθώς δεν μπορούσαν να δουν παρά μόνο μερικά μέτρα πιο μπροστά και πιο πίσω από εκεί που βρίσκονταν και μερικά μέτρα πίσω από τους δυο φράκτες. Τα κεφάλια στρέφονταν νευρικά προς κάθε κατεύθυνση όταν ξαφνικά ο ήχος που ακουγόταν πολύ δυνατός πια, σαν να βρισκόταν διπλά τους, χάθηκε εντελώς. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα απορημένων βλεμμάτων μεταξύ των μελών της ομάδας, ανασηκώθηκαν σιγά σιγά κοιτάζοντας πάλι γύρω γύρω, ξανά τίποτα δεν φαινόταν.
Μόλις ο διοικητής έδωσε διαταγή να μπουν ξανά σε θέσεις για να συνεχίσουν, ο ήχος άρχισε πάλι αυτή τη φορά πολύ δυνατότερος και γρήγορος και ένας καβαλάρης εμφανίστηκε πίσω από τη μια πλευρά του φράκτη, ντυμένος με παλιά στρατιωτική στολή και κράνος και φώναξε «γεια σας παλικάρια». Κάλπασε πάνω σε ένα καφέ άλογο για μερικά δευτερόλεπτα ακόμα απομακρύνοντας από την ομάδα μέχρι που χάθηκε η εικόνα του στο σκοτάδι μαζί με τον ήχο.
Το περιστατικό συζητήθηκε έντονα καθώς όλοι ήταν τρομαγμένοι και απορημένοι από το παράξενο του φαινομένου. Οι περιοχές αυτές είναι ακατοίκητες και ερημικές, καθαρά για στρατιωτικές ασκήσεις, η στολή του καβαλάρη παλιά πολεμική, ίσως από τον 2ο Παγκόσμιο και ο ήχος που χάθηκε και επανεμφανίστηκε ξαφνικά. Μερικοί φαντάροι είπαν πως ήταν η ψυχή κάποιου στρατιώτη που περιπλανιέται ξεχασμένη. Πιστεύεται ότι σε πεδία πολεμικών μαχών, όπου έχει χυθεί πολύ αίμα, το χώμα της περιοχής είναι ποτισμένο από αρνητική ενέργεια, φόβο, αγωνιά, θάνατο. Έτσι τις περασμένες ώρες, όπως και σε αυτή την περίπτωση, περίπου 3 τα ξημερώματα, διάφορα φαινόμενα λαμβάνουν χώρα. Από το ίδιο σημείο πέρασαν κι άλλες φορές όμως μόνο 2 φορές ακόμα ακούστηκαν ψίθυροι και ήχοι από γέμισμα και οπλισμό μέσα από το σκοτάδι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου